Co to jest Szkaplerz Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel?

Historia Szkaplerza Karmelitańskiego sięga XII wieku. Duchowi synowie proroka Eliasza prowadzili życie modlitwy na Górze Karmel w Palestynie. Nazywali się Braćmi Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel. Z powodu prześladowań przenieśli się do Europy. Kościół uznał ich regułę życia i dał prawny początek Zakonowi Karmelitów. Zakon promieniował przykładem świętości w nowym dla siebie środowisku, ale nie uniknął też nowych trudności. Wtedy odznaczający się  świętością generał zakonu, angielski karmelita św. Szymon Stock zmobilizował swoich braci i zawierzając się Maryi prosił Ją o pomoc. Jak podają kroniki, gdy modlił się słowami antyfony Flos Carmeli (Kwiecie Karmelu) w nocy z 15 na 16 lipca 1251 r. ukazała mu się Maryja w otoczeniu aniołów i wskazując na szkaplerz i powiedziała: Przyjmij, najmilszy synu, Szkaplerz twego zakonu jako znak mego braterstwa, przywilej dla ciebie i wszystkich karmelitów. Kto w nim umrze, nie zazna ognia piekielnego. Oto znak zbawienia, ratunek w niebezpieczeństwach, przymierze pokoju i wiecznego zobowiązania." Nabożeństwo szkaplerzne, praktykowane początkowo tylko we wspólnotach karmelitańskich, bardzo szybko rozpowszechniło się wśród ludzi świeckich i duchowieństwa.

Obowiązki noszących Szkaplerz.

• naśladować cnoty Matki Najświętszej i szerzyć Jej cześć

• dniem i nocą nosić jej znak

• odmawiać codziennie modlitwę naznaczoną w dniu przyjęcia do Szkaplerza

• czynić dobro bliźnim

Przywileje Szkaplerza karmelitańskiego.

• noszącym Szkaplerz Maryja zapewniła opiekę w trudach i niebezpieczeństwach życia zarówno względem duszy jak i ciała

• w znaku Szkaplerza Maryja obiecała szczęśliwą śmierć i zachowanie od wiecznego potępienia

• każdy kto nosi Szkaplerz jest złączony z Zakonem Karmelitańskim i ma udział w jego duchowych dobrach za życia i po śmierci (objęty jest intencjami mszy św., komunii, umartwień, postów, modlitw itp.)

Z końcem XV w. do powyższych łask dołączono tzw. przywilej sobotni oparty na objawieniu jakie miał mieć papież Jan XXII. Maryja obiecała przez niego, że każdy noszący Szkaplerz i zachowujący czystość według swego stanu zostanie uwolniony z czyśćca w pierwszą sobotę po śmierci. 

Praktyki zalecane noszącym szkaplerz.

Przez nieskazitelne życie zasługiwać sobie na opiekę Królowej Karmelu.

Przynajmniej raz w miesiącu, jeśli pozwolą na to warunki, przystępować do spowiedzi św. i przyjmować często komunię św. (szczególnie w święta Matki Bożej).

Nawiedzać często kościół i przynajmniej przez kilka minut modlić się do Matki Bożej.

Od czasu do czasu z miłości do Matki Bożej podejmować drobne umartwienia (wyrzec się czegoś dozwolonego).

Brać udział w nabożeństwach i skupieniach dla Bractwa Szkaplerza Świętego (w kościołach karmelitańskich w trzecią niedzielę miesiąca procesja szkaplerzna; w naszym Sanktuarium adoracja 16-tego dnia każdego miesiąca).

Co to znaczy, że Szkaplerz jest sakramentalium?

Sakramentalia to wybrane przez Kościół, poświęcone przedmioty oraz błogosławieństwa i modlitwy, które są znakiem i nośnikiem łaski. Dzięki nim prawie każde wydarzenie może być uświęcone łaską wypływającą z misterium męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Do sakramentaliów należą np.: modlitwa Anioł Pański, różaniec, droga krzyżowa, lektura Pisma Świętego, krucyfiks, obrazy Chrystusa, NMP i świętych, poświęcone medaliki, woda świecona. Skuteczność tych znaków nie jest automatyczna, ale zależy od wiary i gorliwości. Sam fakt powieszenia obrazu na ścianie nie przysporzy nam łaski. Potrzebna jest wewnętrzna dyspozycja konkretnego człowieka wyrażająca się cierpliwym trudem pracy nad sobą i praktyką miłości względem bliźnich. Widząc bogactwo duchowych owoców w życiu wiernych podążających do Boga w znaku Szkaplerza, Kościół zaliczył go do sakramentaliów i zatwierdził związane z nim nabożeństwo.

Jak wygląda Szkaplerz?

Współczesny Szkaplerz to wierzchnia część habitu wielu rodzin zakonnych męskich i żeńskich. Wywodzi się z fartucha używanego w czasie pracy w celu ochrony ubioru. Zakładano go przez głowę: jeden płat materiału opadał na plecy, a drugi na piersi. Łacińskie słowo scapulae oznacza barki, ramiona, plecy. 

Szkaplerz noszony przez osoby świeckie to dwa małe kawałeczki sukna wełnianego koloru brązowego połączone tasiemkami tak, aby jeden z nich mógł zwisać na plecach, a drugi na piersi. Na jednym płatku jest wizerunek Matki Bożej Szkaplerznej, na drugim Serce Pana Jezusa.

Papież Pius X pozwolił w 1910 r. na zastąpienie tradycyjnego szkaplerza medalikiem szkaplerznym.

Modlitwa do Matki Bożej Szkaplerznej

O najwspanialsza Królowo nieba i ziemi! Orędowniczko Szkaplerza świętego! Matko Boga! Oto ja, Twoje dziecko, wznoszę do Ciebie błagalnie ręce i z głębi serca wołam do Ciebie: Królowo Szkaplerza, ratuj mnie, bo w Tobie cała moja nadzieja. Jeśli Ty mnie nie wysłuchasz, do kogóż mam się udać? Wiem, o dobra Matko, że serce Twoje wzruszy się moim błaganiem i wysłuchasz mnie w moich potrzebach, gdyż Wszechmoc Boża spoczywa w Twoich rękach, a użyć jej możesz według upodobania. Od wieków tak czczona, najszlachetniejsza Pocieszycielko strapionych, powstań i swą potężną mocą rozprosz moje cierpienia, ulecz, uspokój mą zbolałą duszę, o Matko pełna litości! Ja zaś wdzięcznym sercem wielbić Cię będę aż do śmierci. Na Twoją chwałę w Szkaplerzu świętym żyć i umierać pragnę.
Amen.

skontaktuj się z naszą parafią; otrzymasz pomoc i informacje nt. Szkaplerza.